Het is een spreuk die steeds meer belang krijgt in onze wereld, volgens mij.
Het is een eenvoudige waarheid, die niettemin lijkt aan ons voorbij te gaan in ons dagelijks leven.
Onze samenleving draait op economische groei, winst en liefst zo groot mogelijke marges.
We willen allemaal sparen, we willen dan ook liefst nog rente op ons spaargeld.
Een gewone staatsbon is niet interessant genoeg, we sparen voor ons pensioen.
We willen dat de staat ons beloond als we zelf aan pensioen sparen doen.
We geven ons geld uit handen aan pensioenfondsen die ons mooie winsten beloven.
Zij gaan dan met ons geld waaien bij bedrijfsleiders en vragen voor herstructureringen.
Dat alles opdat we later een mooi rendement hebben op ons spaargeld.
Ondertussen verliezen we zelf of onze buren, vrienden, familieleden... mogelijk hun werk.
Voor het rendement.
De vissersboten hebben vrij spel op de zeeën, hier is geen politie in de buurt.
Ze doden ontelbare dieren die in de netten blijven hangen terwijl we ze niet nodig hebben.
Ze verstoren het natuurlijk evenwicht in de oceanen, voor de winst.
Wie is daarvan schuldig?
Wat kunnen wij eraan doen?
Volgens mij zijn we allen schuldig, en kunnen we allemaal kijken naar onszelf en kunnen we er allemaal proberen iets aan te doen.
Als we het niet proberen is het een verloren kans.
Leef bewust en neem je verantwoordelijkheid in de mate van je mogelijkheden.
Het geld is een middel, geen doel, leef zuinig en geef geld in je leven de plaats die het verdiend.
Waarom moeten mensen geld verdienen omdat ze geld hebben?
Laat ons geld verdienen in ruil voor tijd.
Dat is rechtvaardigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten